Samersfoort — Aflevering 01

Mijn Hoop voor Amersfoort

Amersfoorters spreken hun hoop voor Amersfoort uit

Naar aanleiding van het thema "Hoop" van The Passion 2016 in Amersfoort vragen we verschillende mensen wat hun hoop, wens voor Amersfoort is. Wil jij ook je hoop voor Amersfoort uitspreken? Neem dan contact met ons op.

Over Astrid Ritskes
Als je bij Astrid op de ouderwetse opgiet-koffie komt, kan het haast niet anders dan dat je meegenomen wordt in een wereld van verbeelding. Je stapt binnen in een heus paradijs van voorwerpen, knipsels, huwelijkstelegrammen, door de tijd ingehaalde utopische toekomstvoorspellingen, boeken, tekeningen, schilderijen en van alles en nog meer. Overal waar je kijkt is wel iets te zien en dit noemt ze haar rariteitenkabinet.

Voor haar is er niets mooiers dan te observeren en te reageren. Dat doet ze het liefst als Mevrouw R. Zo ontstaan er allerlei samensmeltingen op papier en in de ruimte. Met als doel om de ander te laten zien, of te laten lezen, wat zij zelf zag. Als je goed luistert, dan spreekt het hart van Astrid tot je en als je wilt kan dat je raken.

Toen ze drie jaar was kwam ze voor het eerst met ons Foortje in aanraking. De omhelzing was van korte duur, want ze woonde hier maar een paar maanden. En liet haar arme beer Boffel alleen achter, vergeten door de spannende verhuizing. Misschien was dat het ook wel waarom ze 45 jaar later bij ons terugkwam. 



De mooiste plek in ons Foortje, als ze dan moet kiezen, vindt ze de Koppelpoort omdat een raddraaier voor beweging zorgt. Daarnaast kun je haar in het weekend tegenkomen op de markt bij de nootjeskraam of het Theater Film Café de Lieve Vrouw. Mocht je haar treffen, doe dan wel even je hond aan de lijn want die vindt ze toch wel een beetje eng.

Huisdieren heeft ze niet, maar Merel de vogel zingt haar dagelijks zo tegen het ochtendgloren wakker. Aan het begin van de week komt dat maar goed uit, want dan is zij docent op het Nimeto in Utrecht. Daar geeft ze vormgevers in spé tools om zich te kunnen ontplooien. Prachtig vindt ze het om te zien als studenten hun eigen talent ontdekken en verder groeien. 



Je zou het misschien niet zeggen, maar Astrid werd als schapekop op 27 september 1967 geboren in Dordrecht. Haar lievelingskleuren zijn oostblokgroen en poederroze. Ze raadt iedereen aan om elke dag heel bewust een moment alleen te zijn. Maar beer Boffel die is nu wel lang genoeg alleen geweest, dus als je hem ziet? 



Vandaag 20 Mei 2016 spreekt onze creatieve geest haar hoop uit voor Amersfoort.



Over Bernard van Gellekom
Misschien heb je hem wel eens zien lopen met die broek met allemaal van die zakken en heb je altijd al willen weten wat daar nou in zit. Nou prijs je gelukkig, want vandaag lossen we het mysterie voor je op. Naast z’n broodtrommel met daarin een hamburger en een tompouce zul je er ook altijd een multitooltang in vinden. Zo niet? Dan heeft hij toch echt de verkeerde broek aan getrokken.

Alhoewel? Bernard heeft helemaal geen multitooltang nodig, hij is er namelijk zelf één. Zou je namelijk net als hij in z’n hoofd kruipen, dan zie je daar een fornuis met allemaal hersenpannen vol ideeën op het vuur staan. Na een paar keer omwentelen zijn de ideeën goed doorbakken en schept hij ze uit één van z’n hersenpannen om uit te werken.

In heel Foortje zijn er dingen te vinden die hij vormgegeven heeft, gevelaankledingen, etalages, menukaarten, filmpjes, boeken, bootbeschilderingen, websites, CD's tot aan kroeg en restaurant inrichtingen aan toe. Na 20 jaar leveren binnen ons stadje kan het haast niet anders dan dat je ergens de één of andere vorm van hem bent tegengekomen. Dat doet hij allemaal vanuit zijn bedrijf B.v.Gellekom Sales & Design wat hij samen met zijn vrouw Miss I. runt.

Wanneer Bernard niet voor zijn eigen bedrijf aan het werk is, dan werkt hij met net zo veel liefde voor anderen. Zo heb je hem vast wel een keer gezien bij een optreden van de Amersfoortse band The Central Line. Hij is het 4e bandlid die je nooit op het podium ziet staan, want hij verzorgt als manager de optredens en doet vaak ook de techniek. Luistert hij niet naar de muziek van The Central Line, dan galmt hij lekker mee met de Eagles, Pink Floyd, Led Zeppelin, Marillion of BB King. Als DJ. Bugs B... ook hier en daar in het land te vinden.

Muziek is dan ook echt helemaal zijn ding, hij zou niet zonder kunnen. Misschien ben jij er ook wel zo één en kun je hem verblijden met je muzikaliteit? Dit jaar is Bernard namelijk de projectleider van de 10e editie van de ArteGanza Talentscout. De muzikale talentenjacht van Amersfoort welke dit jaar voor het eerst in Fluor georganiseerd wordt. Vanuit het hele land komen er al inzendingen binnen, het belooft een rijk gevulde editie te worden.

Bernard is het liefste onder de mensen, vindt het Soesterkwartier de mooiste plek in ons Foortje en Foortje de mooiste plek op aarde. Waar hij hiep hiep hoera sinds 24 maart 1969 deel van is. Bernard kan niet tegen onrecht en wordt gelukkig als anderen gelukkig worden, zijn organisatie is maatschappelijk betrokken en werkt vaak met mensen die nu net niet alle geluk van de wereld hebben. En vandaag 26 april 2016 spreekt onze multitooltang zijn hoop uit voor Amersfoort.


Over Margreet Elting-Bloemsma
Men zegt wel eens dat mannen nooit volwassen worden, maar dan kent men Margreet nog niet. 
Zij is nou echt zo’n kind in het lijf van een groot mens. Op zich ook wel logisch, want geloof of het niet…maar ze is pas elf. Haar sprookje begon namelijk in het schrikkeljaar van 1972 te Emmen.



 Nadat ze in Emmen van alles en nogwat beleefd had ging ze op ontdekkingstocht. Dat deed ze eerst in Haren en daarna in Amsterdam. Maar plotsklaps zag zij haar prins op het witte paard en die woonde in ons aller bekende Foortje. Tja en wat doe je dan als prinses? Dan pak je in 1999 je koffertje in en ga je naar Foortje om daar je koffertje weer uit te pakken. En zo gebeurde het dat Margreet en haar prins hun leven lang samen gelukkig gingen beleven hier in ons Foortje.


De prins en de prinses kregen kinderen en namen een hond genaamd Sam. Maar op een dag dacht onze Margreet dat ook alle andere kindertjes in Foortje het leven als een sprookje mochten beleven. Ze pakte haar toverstaf en zei: “Hokus pokus pilatus pas, ik wou dat er een Kids Festival Amersfoort was” en zo gebeurde het dat eens per jaar alle kindertjes uit Foortje in een wereld van magie en beleving kunnen stappen. 



 De prinses genoot van alle blije jongetjes en meisjes die op haar feestje waren gekomen. Maar toen de winter was aangebroken zag ze Sneeuwwitje helemaal alleen in de kou. En ze dacht bij zichzelf dat is nou ook niet gezellig….wat kan ik daar nou aan doen? En zo gebeurde het dat Margreet voor 2017 het Sprookjesbos Festival voor de kindjes in petto heeft….en dan hoeft Sneeuwwitje niet meer alleen te zijn.



 Maar onze prinses dacht dat er nog meer feestjes waren om te vieren. En dus besloot ze om op het MBO Amersfoort de nieuwe aanwas uit te leggen hoe je van een dag of meer een evenement kan maken. Margreet geniet ervan als het “kwartje” bij de studenten valt en ze in de praktijk ervaren waarom ze de theorie geleerd hebben.

Ze kan ook genieten van mensen waar ze heerlijk creatief mee kan brainstormen en nieuwe mooie samenwerkingen mee kan aangaan. Ze heeft passie voor organiseren en kinderen en vandaag 13 april spreekt onze Margreet haar hoop uit voor Amersfoort.



Over Jan-Kees Roose
Hoe fantastisch is het als je jarig bent en er elk jaar weer allerlei feesten worden georganiseerd en bovendien de Hollandse vlag ook nog eens uitgehangen wordt?! Jan-Kees is één van die gelukkigen die dit sinds bevrijdingsdag 1951 mag meemaken. Hij werd in Roden geboren, maar woont min of meer vanaf zijn 8e hier in ons Foortje.

Voor hem is het hier goed en mooi wonen, want Foortje ligt lekker centraal en daarnaast vindt hij ons centrum heel sfeervol. Je kunt hem daar dan ook tegenkomen als het zonnetje schijnt, of als het Rabobank Amersfoort Jazz Festival plaatsvindt. Want Jan-Kees is een echte jazz en bluesliefhebber.

Ben je hem nog nooit in de stad tegenkomen? Dan heb je vast wel een keer een wedstrijdje met hem gedaan. Niet dat jij daar dan zelf bewust van was…maar onze Jan-Kees…vanaf nu ook wel bekend als SjeesKees springt met regelmaat op z’n racefiets en ziet het als een overwinning als hij jou dan heeft ingehaald. Ons advies…zit SjeesKees achter je? Trap dan wat harder, dan maak je er voor hem nog een uitdaging van. 



Niet zo de behoefte om wat harder te trappen? Geeft niks, hij kan zich ook prima alleen vermaken. 
Al vindt hij samen dingen doen wel zo gezellig en gelukkig kan dat ook. Want deze non-stop vader heeft samen met zijn vrouw 4 kinderen van eigen kweek en vanaf 1988 tot heden maar liefst 17 (pleeg)kinderen opgevoed. Huize Roose is dan ook altijd een gezellige bende….maar dan wel in een opgeruimd huis.



Hoewel Huize Roose bol kan staan van kinderen en kleinkinderen, heeft Jan-Kees ook nog de ruimte om zich in te zetten voor jongeren. Zijn (pleeg)dochter Wendy van der Hoorn vroeg hem in 2002 om mee te werken aan een nog op te starten jeugdkerk. Het initiatief voor deze jongerenkerk werd genomen door Henk-Jan Kamsteeg. Vanaf 2003 ging het officieel van start onder de naam “Heartbeat”. De naam bedacht Wendy en betekent: “Laat mijn hart voor jou kloppen, zoals Gods hart voor jou klopt, omdat liefde de motor is”.

Tot en met 2008 trok Heartbeat maandelijks zo’n 1000 bezoekers. Daarna werd de stichting overgenomen door Jan-Kees Roose. Het doel is hetzelfde gebleven, maar de activiteiten zijn veranderd. Inmiddels organiseert Heartbeat onder de naam Heartbeat 033 verschillende activiteiten door het jaar heen. Zo kun je dit jaar meedoen aan de Nacht zonder Dak, een nacht in de buitenlucht slapen voor het goede doel. Of je kunt bijvoorbeeld komen sporten en een team verzamelen om daarmee te strijden voor een 1e plaats tijdens het Pannavoetbal en Volleybal event.


 Al is Jan-Kees na 39 jaar werken gepensioneerd, hij verveelt zich geen dag. Hij heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel, is gedreven en vindt eerlijkheid belangrijk. Vandaag 12 april spreekt onze SjeesKees zijn hoop uit voor Amersfoort.


Over Patrick te Pas
Als 8 jarig jongetje wist Patrick al dat als hij later groot zou zijn dat hij dan kroegbaas zou willen worden. Op school was hij dan ook al een echte clown en lolbroeken die vind je…jawel in de horeca.

Hij werd als Soesterknol geboren op 31 augustus 1976. Maar sinds 1993 kan je hem bestempelen als knollentrekker. Want dat was het moment dat hij bij ons in Foortje kwam wonen. Dat had alles te maken met het feit dat zijn ouders Eetcafé El Corazon overnamen. Wat een jaar later omgedoopt werd tot Bar-Eetcafé te Pas. Hier werkt hij dan ook al vanaf het prille begin en op 1 januari 2003….tromgeroffel…werd zijn jongensdroom werkelijkheid en werd hij zelf DE kroegbaas. Woop, Woop, het is gelukt 😃

Met een hoop enthousiasme zorgt hij ervoor dat er altijd wel wat te doen is in Bar-Eetcafé te Pas. Zo ben je vast wel een keertje komen Rock & Rollen bij Back to the 60’s & 70’s. Of ben je met de voetjes van de vloer geweest tijdens een old school Vinyl discodansavond. Ben je niet zo van het dansen? Geen probleem, want Patrick vindt het sowieso gezellig als je er bent en is dan ook altijd in voor een praatje met jou.

Zelfs als hij slaapt wil hij nog de tijd voor je maken, maar neem dan wel even oesters en sushi mee als je hem wakker maakt. Zet vervolgens het nummer “Thank You” van Alanis Morisette aan, want dat streelt zijn oren. Een goede grap doet ook wonderen, want voor hem is lachen het leukste wat er is.

Maar als je er echt zeker van wil zijn dat hij het echt leuk vindt dat je hem wakker maakt…..trek dan ook iets knalgeels aan, want dat vindt hij een mooie kleur. Je zou hem daarnaast blij kunnen maken door hem dan mee te nemen naar Bos Birkhoven, want dat is voor hem de mooiste plek in ons Foortje. Echter stellen wij wel, dat de schade die Patrick eventueel oploopt in de komende rusteloze nachten niet op ons verhaald kan worden.

Vandaag 6 april 2016 spreekt onze nu nog fitte kroegbaas zijn hoop uit voor Amersfoort.


Over Hassan Elammouri
Het was 1 mei 1965 toen Hassan in Marokko geboren werd. Op zijn 19e verblijdde hij ons met zijn komst naar onze stad. Als je het hem vraagt dan zou hij zeggen dat de stadspoorten en muren van onze binnenstad de mooiste plek van Amersfoort is. Dit omdat het de achtergelaten sporen zijn van de rijke historie die ons Foortje kent.



Zou Hassan op een onbewoond eiland stranden, dan zou hij toch wel graag familie, cultuur en mensen meenemen. Dat zegt ook wel veel over zijn karakter. Hij houdt van cultuur en wil graag culturen samenbrengen. Want zoals hij zou zeggen elke kleur is mooi, maar samen vorm je een nog prachtiger boequet. 



Dat is dan ook de reden waarom hij Stichting ArteGanza is gestart. Het woord “arte” betekent kunst en “ganza” is afgeleid van het woord “organza”. Organza is een stof die veel kleuren bevat en als je er een lamp op zou schijnen dan zou je de kleuren zien veranderen. Je zou kunnen zeggen dat ArteGanza het huis (de stof) van de diversiteit aan culturen (kleuren) wil zijn. Dit door middel van het creëren, uitwisselen en vermengen van de kunstvormen die er zijn. Om daar dan samen van te genieten. 



 Je hebt Hassan dan ook vast wel een keer gezien bij één van de evenementen die hij samen en met dank aan een divers team organiseert. In de nabije toekomst kun je cultuur zien, horen en proeven bij Fête de la Musique, Talentscout en Nomaden in Muziek. Om maar even wat voorbeelden te noemen van de evenementen welke ArteGanza naar ons Foortje brengt.

Naast het werk wat hij met een divers team doet vanuit ArteGanza is hij ook nog actief bij de Gemeente Amersfoort als beheerder van de openbare ruimte. Hassan kan niet goed tegen ongelijkheid, onrechtvaardigheid en armoede. Hassan gaat liever voor saamhorigheid, harmonie en vrede. Vandaag 4 april 2016 spreekt onze man van kunst en cultuur zijn hoop uit voor Amersfoort.


Over Maria Berends - van Hoek
Voor wie denkt dat de kerk wat emancipatie betreft flink achterloopt, heeft dat toch wel een klein beetje mis. Want het vak dominee is dus blijkbaar niet alleen voorbestemd voor mannen met grijs haar. Nee, nee want dit blondharige groentje van nog geen 40 is zowaar domineeres.

Zou je dus als Amersfoorter stiekem naar een kerk gaan in Leusden, dan tref je Maria daar misschien wel. Als kind wilde ze eigenlijk schrijfster worden, maar dat heeft ze verruild voor het schrijven van preken. En die boodschap die verkondigd ze dan achter de kansel bij de Protestantse Gemeente in Leusden. Geen zin om naar Leusden af te reizen om haar te horen? Dan kun je ook nog naar haar luisteren hier in ons Foortje. Want zo nu en dan preekt ze hier ook in één van de protestantse kerken.

Maria is geboren op 22 november 1977 in Roden, dat ligt zeg maar in de kop van Drenthe…en Drenthe dat ligt dan zeg maar onder de provincie Groningen en boven de provincie Overijssel…weten we dat ook weer. Ze heeft nog een tijdje in Amsterdam gewoond, maar kwam in 2008 samen met haar man naar Amersfoort toe. En als je het haar vraagt, dan wil ze hier ook niet meer weg. Met name de festivals, theaters, restaurantjes en onze mooie binnenstad maakt dat het voor haar hier echt genieten is.

Maria is een vrolijke dame en een echt gezelschapsmens. Dus als je haar niet in de kerk vindt, dan kun je haar vast en zeker vinden op een terrasje hier in Amersfoort. Raak je met haar aan de babbel, dan zal Maria niet roepen “En zo is het”. Ze is opgegroeid met de VPRO en een echte vrijdenker. Voor haar is het belangrijk dat de kerk zoekt naar nieuwe manieren, waarbij de kerk niet op een eiland te vinden is…maar midden in de samenleving. Hier doet ze dan ook haar best voor.

Voor haar betekent geloven onder andere dat ze onderdeel is van een groter geheel en dat liefde in alles overwint. Juist in deze tijd met terreur en angst geeft het haar hoop en het vertrouwen om te zoeken en te bouwen aan een leven vanuit de Liefde. Vandaag 3 April 2016 spreekt ze haar hoop uit voor Amersfoort.


Over Micheline Paffen-Zeenni
Op 5 Augustus 1968 werd Micheline in Libanon geboren. Haar jeugd bracht ze afwisselend door in zowel Amsterdam als Beiroet. De bijzondere kanten die ze in zowel de Nederlandse als Libanese culturen ziet heeft ze overgenomen. Maar ze voelt zich vooral Nederlands en houdt dan ook van Hollandse liedjes en een broodje kaas…maar dan wel met een tomaatje er op.

Sinds 1993 kunnen we haar officieel betitelen als onze stadsgenoot. Maar stiekempjes was ze hier al vanaf 1992 te vinden in verband met haar werk voor Arcadis. Inmiddels is ze daar directeur van de marktgroep Master Planning en Sustainable Urban Development. Dat is zeg maar een team van mensen die onder andere verantwoordelijk is voor het ontwerp van een aantal treinstations in Nederland en het verbeteren van stedelijke netwerken. Het geeft haar voldoening om samen met haar team mooie resultaten te bereiken en geweldige projecten te realiseren.

Toen Micheline in 1993 dan echt onderdeel van Foortje werd kreeg ze dat echte ‘thuisgevoel’ bij de Rooms-Katholieke Geloofsgemeenschap de Heilige Geest aan de Mozartweg. Hier is ze t/m 2000 één van de kosters geweest. Maar inmiddels kun je haar vinden bij de de Sint Ansfriduskerk, wat voor Micheline de mooiste plek in Amersfoort is. Al is Micheline ook verliefd op de middeleeuwse uitstraling van de binnenstad. Maar als ze de Sint Ansfriduskerk binnenloopt dan ervaart ze meteen de rust, kan ze tot zichzelf komen en met God in gesprek gaan.

Dat heeft Micheline in haar drukke bestaan ook wel nodig. Want als enthousiast betrokken Amersfoorter is ze ook nog eens fractievoorzitter van het CDA in Amersfoort. Ze streeft naar een samenleving waar niemand tussen wal en schip valt, waar eenzaamheid voorkomen wordt en de vrijwilliger en mantelzorger op aandacht kan rekenen. Momenteel is ze binnen het CDA Amersfoort onder andere woordvoerder voor ‘Bestuur & Dienstverlening’ en ‘Veiligheid & Handhaving’.

Micheline is sinds 1995 getrouwd met Tom en heeft samen met hem 2 dochters die ze helemaal prachtig vind. Ze gaat voor een samenleving die we samen maken, maar ook samen onderhouden. Vandaag 2 April 2016 spreekt onze directeur met een lange beroepstitel/politicus haar hoop uit voor Amersfoort.


Camera: Ewerdt Heideman • Idee: Wendy van der Hoorn


Over Walrick Halewijn
Als iemand een keientrekker is, dan is het Walrick wel. In 1957 deed hij hier zijn allereerste ademteug en is sindsdien altijd gebleven in ons mooie Foortje. En nee, het ‘Heer Halewijnpad’ is niet naar hem vernoemd. Maar als je het ons vraagt dan mag daar best verandering in komen, want Walrick Halewijn lijkt ons toch wel wat liever.

Als kind wilde hij dierenarts worden. Maar toen hij groot was bedacht hij zich dat het wel veel leuker zou zijn om als horeca-ondernemer te gaan opereren. Volgens hem is er niets mooiers dan jou blij te maken. Als een bezig bijtje spant hij zich dan ook dagelijks met veel passie voor je in. Met als resultaat dat wij volop kunnen genieten in Stadscafé de Observant, Grand Café Halewijn en het KAdECafé.

Maar je kunt deze allesdoener ook nog ontmoeten bij Theo Meijer Sport. Hier is hij trainer in Hata-Yoga en Jiu-Jitsu. Tsja en zonder adem, geen beweging…dus volg je een les blijf dan vooral ademen. Lukt dat niet? Misschien een idee om net als Walrick op adem te komen bij de binnenplaats van de Observant, hier kan het heerlijk stil zijn.

Naast de stilte, houdt hij ook van een feestje en muziek. Zo heeft hij goede herinneringen aan De Parade in het Burgemeester Brouwerplantsoen. En is het nummer ‘Wish You Were Here’ van Pink Floyd zijn favoriet.

Ron Jagers is de stadsgenoot die hij op dit moment bijzonder vindt. Volgens hem is Ron iemand die de grenzen kan opzoeken, maar dat dan doet zonder te kwetsen. Maar zou je Walrick vragen wie hem lief is? Dan is het antwoord natuurlijk zijn meisje en zijn jongens. Vandaag 1 April 2016 spreekt onze horeca-ondernemer met passie zijn hoop uit voor Amersfoort.


Over Josephine van Pampus
Oorspronkelijk Amsterdammer, maar in 2008 werd Josephine onze buurvrouw. Het grappige is, is dat je dit wel heel letterlijk mag nemen. Want ze kwam naar ons Foortje vanwege haar werk voor de parochie ‘Onze Lieve Vrouw’. En het woord ‘parochie’, dat betekent dus ‘buur’.

Als je aan Josephine zou vragen wat voor buurvrouw ze is, dan zou ze zeggen dat zij er één is met passie voor het verhaal van God en de mens. Ze vindt het dan ook fantastisch om daar met jou over te babbelen. Dat doet ze als voorganger van maar liefst 6 katholieke kerken in Amersfoort en omgeving.

Toen je kort of lang geleden op basisschool de Marke te Vathorst zat heb je er misschien ook wel eens met haar over gekletst. Zo niet, dan heb je nog de kans om haar te horen bij oecumenische vieringen. Dat zijn zeg maar kerkdiensten waarbij protestanten en katholieken….uhm…door één kerkdeur gaan.

Ze mag dan wel dateren uit het lang lang geleden jaartal 1960, toch komt ze nog heerlijk vlot en jong over…al weet ze dat zelf misschien niet….dan weet ze dat nu dus wel. Als Josephine niet werkt dan kan ze genieten van muziek en haar tuin. En die tuin, daar houdt ze groene handen aan over. Ze houdt dan ook echt van de natuur en je kunt haar dan ook tegenkomen in de buitengebieden van ons Foortje. Dan snoeit ze geen bomen, maar kijkt ze graag naar de fazantjes en haasjes die je daar nog kunt tegenkomen.

Thuis heeft ze twee soort van haasjes, dat zijn Gompie en Jip de konijnen. Al slopen ze haar hele terras, het zijn de leukste beesten die ze kent. Bescheidenheid is iets wat Josephine goed past. 
Om die reden gaat ze graag op vakantie naar Azië en Afrika, want het is daar zo ontzettend anders en je wordt er bescheiden van.

Josephine kan niet zo goed tegen onverschilligheid. Daarnaast streeft zij er naar om zich altijd af te vragen waarom jij reageert, zoals je reageert. Vandaag 31 Maart 2016 spreekt onze pastor haar hoop uit voor Amersfoort.


Over Mike Benjamins
Mike werd op 10 juli 1951 in Indonesië geboren, maar woont al een hele tijd hier in ons midden te Amersfoort. Hij is net iets langer dan 40 jaar getrouwd met Nanny Benjamins en samen hebben ze één zoon. Maar inmiddels mag je hen ook wel trotse opa en oma noemen.

Inmiddels is Mike met pre-pensioen en heeft daardoor lekker veel tijd om werk te doen in de Evangelische Gemeente de Ark. Deze kerk kun je vinden in de wijk Kruiskamp. Van die kerk is zijn vrouw trouwens de voorganger, anders gezegd kerkleider.

In samenwerking met een team organiseert hij Food4Life in de wijk Kruiskamp. Hier kunnen mensen uit de wijk eens per maand gratis een 3-gangen menu mee-eten. Dit doet hij overigens vanuit de kerk en i.s.m. VoedselFocus. De kerk is dit gestart omdat de wijkcentra inmiddels gesloten zijn.

Mike houdt van muziek en dat kon je ook wel merken toen hij aankondigde dat ‘De Ark Band’ de boel kwam afbreken op de dag van The Passion in Amersfoort. Het was voor deze band de allereerste keer dat ze buiten de kerk voor publiek speelden. Maar het smaakt hen zeker naar meer om vaker in de openlucht de boel op stelten te kunnen zetten, aldus Mike.

Dat iedereen als gelijk wordt gezien en behandeld vind Mike belangrijk. Vandaag 30 Maart 2016 spreekt hij zijn hoop uit voor Amersfoort.


Over Floor Visser
Ben je wel eens bij de Marathon Amersfoort, Gaypride Amersfoort of het Rabobank Amersfoort Jazz Festival geweest? Dan is de kans zeer groot dat je Floor Visser bent tegen gekomen. Al zal je haar dan niet zo snel feestend aantreffen, want zij is dan met een groot team druk om ervoor te zorgen dat alles tijdens het festival smooth verloopt.

Het organiseren van festivals is dan ook hetgeen wat ze doet met haar bedrijf First Floor Productions. Zie je dus iemand met rood haar op één van de festivals in Amersfoort, dikke kans dat je Floor hebt gespot. Rood is dan ook de lievelingskleur van Floor, het staat voor vuur en liefde.

Floor heeft liefde voor haar vriend Felix, die haar bijna elke dag weer verrast met zijn kookkunsten. Behalve op donderdag want dan eten ze pasta. Als Floor en Felix op vakantie gaan, dan gaat Floor het liefst met haringen en tentstokken op reis. Geniet ze van het kampvuurtje, terwijl ze van haar wijntje nipt en een boekje leest.

Is ze weer thuis in Amersfoort, dan vindt je haar misschien wel op één van de pleinen in onze stad. Dat zijn voor haar de mooiste plekken in ons Foortje, waar Floor al zowat haar hele leven deel van is. De pleinen hebben volgens haar allemaal een eigen sfeer en formaat…waar je een hele hoop leuke dingen op kunt doen…festivals organiseren dus! 


Dit doet ze met enthousiasme en liefde voor Amersfoort en ze hoopt dat wij genieten van de festivals die ze voor ons organiseert. Tja en 25 Mei zou Amersfoort eigenlijk een feestje voor Floor moeten organiseren, want dat is de dag waarop ze sinds 1980 jarig is.


Vandaag 29 maart 2016 spreekt onze festival-organisator haar hoop uit voor Amersfoort.


Over Machiel van der Giessen
Machiel van der Giessen werd op 31 januari 1959 geboren te Hendrik Ido Ambacht. Je kent hem misschien als voorzitter van de Raad van Kerken Amersfoort, danwel als predikant van de Nieuwe Kerk aan de Leusderweg te Amersfoort.

Zo niet? Dan kom je hem misschien wel een keer tegen in het Randenbroekerpark. Want hier komt hij graag. Hij geniet van de natuur, de rust en de vriendelijkheid die het park te bieden heeft.

Sinds juni 2006 is Machiel onze stadsgenoot en dat heeft alles te maken met het werk wat hij hier doet. Een predikant woont namelijk in de stad waar hij/zij werkzaam is, dat is gewenst al dan niet een verplicht regeltje in de kerkelijke wereld.

Machiel is iemand die graag gaat voor samenwerking en verbinding. Vandaag 28 Maart 2016 spreekt hij zijn hoop uit voor Amersfoort.


Over Wendy van der Hoorn
Op 8 november 1985 kwam Wendy van der Hoorn in Amersfoort ter wereld. Voor haar is dit gegeven bijzonder, want ze kwam namelijk vanuit Amsterdam op 13 april 1988 naar Amersfoort als pleegkind. Het feit dat ze dus kan roepen dat ze een rasechte keientrekker is vind ze dan ook fantastisch.

Wendy is zelf eigenlijk ook wel een beetje een fantast, zo heeft ze elke minuut wel een idee over van alles en nog wat. Wanneer iets haar hart heeft, dan kan ze daar ook helemaal in opgaan. Net als in de muziek die ze als ze niet aan het monteren is aan heeft staan. Behalve dan muziek in de trend van Hazes, hier krijgt ze de rillingen van.

Zo heeft ze dat ook met alle dieren trouwens, die vind ze doodeng. Je hebt haar dan misschien ook wel een keer horen roepen: “Ik vind je hond eng, zou je die even aan de lijn willen doen?”


Je kent Wendy misschien als de pluizebol die gewapend met een camera en een microfoon rondrent door Amersfoort. Ze geniet van echtheid en probeert mensen te zien voor wie ze zijn en niet voor wat ze doen. Vandaag 27 maart 2016 spreekt ze haar hoop uit voor Amersfoort.


Op 26 Maart 2016 spreekt Burgemeester Lucas Bolsius als eerste Amersfoorter in deze reeks zijn hoop uit voor Amersfoort.


Symbolisch trappen we op 25 maart 2016 af met "Mijn Hoop voor Amersfoort" van Martijn Fischer die Jezus speelde tijdens The Passion 2016.

Camera: Gerrit Veenendaal - VestemaIdee: Wendy van der Hoorn • Foortje • Videolengte: 00:17

Reageer